Po zwycięstwach w kilku mistrzostwach kartingowych, w wieku 12 lat został przyjęty do programu rozwojowego młodych kierowców McLarena. Wcześniej brał udział w Brytyjskiej Formule Renault, w 2000 roku był także europejskim mistrzem w kartingu.

W 2005 roku zwyciężył w mistrzostwach F3 EuroSeries, jeżdżąc dla zespołu ASM. Rok wcześniej reprezentował barwy Manor Motorsport. W sezonie 2006 startował w Serii GP2 w barwach zespołu ART, zajmując miejsce ubiegłorocznego mistrza serialu, Nico Rosberga, który rozpoczął starty w Formule 1. Jego największym rywalem był Nelson Ângelo Piquet, syn trzykrotnego mistrza Formuły 1 - Nelsona Piqueta, który ostatecznie stracił szanse na tytuł po przedostatnim wyścigu sezonu na torze Monza we Włoszech.

Formuła 1

Dzięki bardzo dobrej postawie w GP2 zapewnił sobie starty w sezonie 2007 Formuły 1. Jego pracodawcą został oczywiście McLaren, a partnerem dwukrotny mistrz świata - Fernando Alonso.

Przez własną nieuwagę stracił tytuł mistrza świata

W swoim debiucie w F1, podczas Grand Prix Australii zajął trzecie miejsce. Został pierwszym kierowcą od 1996 roku, który w swoim debiucie stanął na podium Grand Prix. Natomiast ostatni kierowca z Wielkiej Brytanii osiągnął taki wynik 41 lat temu. W swoich następnych 3 startach nie schodził z podium (trzykrotnie drugi), po Grand Prix Hiszpanii (swoim zaledwie czwartym grand prix) został najmłodszym w historii liderem mistrzostw świata. W zaledwie szóstym wyścigu w F1 (Grand Prix Kanady) przekroczył linię mety jako pierwszy. Sukces ten powtórzył tydzień później w Grand Prix USA, odpierając ataki partnera z zespołu, dwukrotnego mistrza świata Fernando Alonso. W wyniku serii błędów popełnionych na torze w ostatnich dwóch wyścigach ostatecznie zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw świata.