Przed Formułą 1

Alonso jest weteranem kartingu, zdobył trzy tytuły mistrza Hiszpanii (w 1994, 1996 i 1997). Był mistrzem w Mistrzostwach Juniorów Kartingu w 1996 i ścigał się w Europejskich Mistrzostwach Kartingu, zajmując drugą pozycję.

W 1999 zadebiutował w Hiszpańskiej Serii Nissan. Jako osiemnastolatek został jej mistrzem. Była to dla niego przepustka do Formuły 3000 w roku 2000. Zwycięstwo na torze Spa Francorchamps w Belgii pomogło zająć czwartą pozycję w ostatecznej klasyfikacji i otworzyło mu drogę do kariery w Formule 1.

Początki w Formule 1 (2001-2006)

Gdy debiutował w 2001 roku w Formule 1, w zespole Minardi, był trzecim najmłodszym kierowcą w historii, który uczestniczył w Grand Prix. Mimo wyjątkowo słabego samochodu udało mu się kilkakrotnie pokonać kierowców w lepszych bolidach podczas kwalifikacji. Nie zdołał jednak zdobyć żadnego punktu.

Jego talent został zauważony i został zatrudniony w nowym zespole Renault jako kierowca testowy na sezon 2002. Od sezonu 2003 został głównym kierowcą stajni. Dzięki dużo lepszemu bolidowi niż w swoim debiutanckim sezonie, Alonso został najmłodszym zwycięzcą wyścigu, wygrywając Grand Prix Węgier. Sezon ukończył na szóstym miejscu, zdobywając 55 punktów i stając czterokrotnie na podium.

Pozostał w zespole w sezonie 2004. Nie udało mu się wygrać wyścigu, ale zajął najlepsze w swojej karierze, czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej sezonu. Udowodnił także, że jest jednym z najlepszych kierowców w stawce, pokonując swojego nowego partnera z zespołu, Jacquesa Villeneuve'a (mistrz świata z sezonu 1997). Kanadyjczyk zastąpił Włocha, Jarno Trulliego w ostatnich wyścigach sezonu.

W sezonie 2005 jego partnerem został Giancarlo Fisichella. Dzięki wygranej w sześciu Grand Prix i niezawodnemu bolidowi już podczas Grand Prix Brazylii zapewnił sobie tytuł mistrza świata, po czym wygrał jeszcze ostatnią eliminacje mistrzostw GP Chin. Swój wyczyn powtórzył w sezonie 2006.

Sukcesy Fernando wywołały w Hiszpanii prawdziwą manię, gdy stał się on najlepszym hiszpańskim kierowcą w historii Formuły 1.

Kontrakt z McLarenem (2007)

Niespodziewanie, 19 grudnia 2005 r., zespół McLaren ogłosił podpisanie kontraktu z Alonso na starty od sezony 2007. Jego partnerem w 2007 roku zosrał Brytyjczyk Lewis Hamilton. Pod uwagę brano także Pedro de la Rosę, lecz ostatecznie zdecydowano się na zatrudnienie Lewisa, który został pierwszym ciemnoskórym kierowcą w F1.

Sezon 2007 przerwał mistrzowską passe Hiszpana. Afera szpiegowska, w którą zamieszany był McLaren i konflikty z Lewisem Hamiltonem i Ronem Dennisem^{[potrzebne źródło]} odbiły się na końcowym rezultacie. Ostatecznie Alonso zajął 3 miejsce.

Fernando Alonso i zespół McLaren-Mercedes zdecydowali się na rozwiązanie kontraktu. Hiszpański kierowca zarzucał zespołowi nierówne traktowanie zawodników.

Powrót do Renault (2008-)

Po rozstaniu z McLarenem Alonso wiązany był z posadami w różnych zespołach. Ostatecznie 10 grudnia Renault potwierdziło powrót Hiszpana do zespołu. Jednocześnie poinformowano o tym, że jego partnerem zostanie Nelson Piquet.

Styl jazdy

Fernando posługuje się techniką jazdy niepopularną we współczesnej F1. Dużo częściej hamuje całkowicie przed zakrętem i skręca już nie mając nogi na hamulcu. Najpierw hamuje, potem reaguje w efekcie czego, jego wykresy telemetryczne są zupełnie inne od chociażby tych zarejestrowanych podczas jazdy Michaela Schumachera czy Kimiego Raikkonenna. W 2007 roku mając hamulce CI oraz mniej stabilne Bridgestone'y nie osiągał już takich czasów jakich się spodziewał (wcześniej miał hamulce Hitco i opony Michelin).