Pełna nazwa	AT&T WilliamsF1 Team (2007)
Aktywna	1978-
Siedziba	Grove, Wielka Brytania
Ważni ludzie
Założyciel	Frank Williams
Dyrektor	Frank Williams, Patrick Head
Dyrektor techniczny	Sam Michael
Kierowcy	Nico Rosberg Kazuki Nakajima
Kierowcy testowi	Narain Karthikeyan
Inne
Debiut	Grand Prix Argentyny 1978
Mistrzostwa konstruktorów	9 (1980, 1981, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997)
Mistrzostwa kierowców	7 (1980, 1987, 1992, 1993, 1996, 1997)

WilliamsF1, pierwotnie Williams Grand Prix Engineering, to zespół wyścigowy startujący w Formule 1, zarządzany przez Sir Franka Williamsa i Patricka Heada.

Williams założył stajnię w obecnej formie w 1977 r., po kilku sezonach zarządzania zespołem o tej samej nazwie. Stajnia odnosiła ogromne sukcesy w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. W związku z tym Williams zaliczany jest do tzw. "Wielkiej trójki" Formuły 1, do której zalicza się jeszcze Ferrari i McLaren.

Historia

Utworzenie i wczesne lata

Zanim Frank Williams z Patrickiem Headem założył stajnię Williams Grand Prix Engineering, prowadził stajnię o nazwie Williams w sezonach 1975 i 1976, nie odnosiła ona jednak większych sukcesów. Pierwsza wygrana dla młodego zespołu przyszła już w sezonie 1979 podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w samochodzie ich konstrukcji (napędzanym silnikiem Forda). Tytuł w klasyfikacji kierowców zdobyli rok później za sprawą Alana Jonesa. Następne tytuły w tej klasyfikacji dla stajni zdobywali Keke Rosberg (1982), Nelson Piquet 1987), Nigel Mansell (1992), Alain Prost (1993), Damon Hill (1996) i Jacques Villeneuve 1997). W tym czasie stajnia zdobyła dziewięć tytułów w klasyfikacji konstruktorów (w sezonie 1980, 1981, 1986, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997). Większa ilość tytułów w klasyfikacji konstruktorów niż kierowców wyróżnia stajnię.

Stajnia początkowo startowała z wszechobecnymi silnikami Ford-Cosworth, aż do momentu, w którym podpisała kontrakt z Hondą. Była to bardzo dobra decyzja, która pociągnęła za sobą dominację w sezonach 1986 i 1987. Spory z japońską firmą (początkowo związane z wyborem kierowców) doprowadziły do zmiany dostawcy jednostek napędowych na Renault od sezonu 1989 (kontrakt z Hondą został zerwany po sezonie 1988, Williams korzystał wtedy z silników Judd). Francuskie silniki dały Williamsowi cztery kolejne tytuły w klasyfikacji kierowców i pięć w klasyfikacji konstruktorów.

W okresie dominacji Williams-Renault doszło także do największej tragedii w historii stajnii. W 1994 r., w trakcie Grand Prix San Marino, trzykrotny Mistrz Świata Formuły 1, Ayrton Senna zmarł w wyniku wypadku. Był to zaledwia trzeci wyścig Brazylijczyka dla stajni. Następstwem tego fatalnego wydarzenia była sprawa sądowa wytoczona zespołowi i Frankowi Williamsowi przez włoski rząd.

Renault zakończyło swoje pełne zaangażowanie w Formule 1 po sezonie 1997, a stajnia musiała zacząć płacić za silniki. W 1998 r. stajnia borykała się ze starymi silnikami Renault pod zmienioną nazwą, Mechachrome.

Lata 2000

W 1998 r., stajnia podpisała długoterminową umowę z BMW, gwarantującą dostawę silników i ekspertyzy przez 10 lat. W sezonie 1999 stajnia miała bolid testowy z silnikami bawarskiego producenta, który pozwolił przygotować się do sezonu 2000. Współpraca przyniosła dziesięć zwycięstw w ciągu pięciu lat, ostatnie podczas Grand Prix Brazylii w sezonie 2004 dla Juana Pablo Montoyi.

W sezonie 2000, Williams zaprzestał reklamowania wyrobów tytoniowych na rzecz firm informatycznych, sponsorem głównym stajnii został Compaq. Współpraca trwała do momentu połączenia z Hewlett-Packard. Podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii w sezonie 2002 stajnia zadebiutowała z logo HP na bolidach. Rok później na tylnym spojlerze HP zastąpiło swoje logo hasłem "Invent". W tym samym czasie rozpoczęto międzynarodową kampanię reklamową w mediach, jedna z reklam przedstawiała kierowców stajni, Ralfa Schumachera i Juana Pablo Montoyę kierujących bolidami za pomocą zdalnego sterowania.

W trakcie sezonów 2004 i 2005 zarówno firma BMW Motorsports jak i jej dyrektor, Mario Theissen zaczęli krytykować stajnię za nieudane próby stworzenia pakietu zdolnego wywalczyć mistrzostwo, a nawet wygrania większej ilości wyścigów w sezonie. Problem z pozyskaniem Jensona Buttona mógł być kolejnym powodem dla którego BMW zdecydowało się na kupienie stajni Sauber i zmienienie go na stajnię fabryczną. Prawdopodobnie utrata dostawcy silników spowodowało rezygnację firmy HP ze sponsorowania stajni w sezonie 2005. Umowa została zerwana przed jej pierwotnym zakończeniem po sezonie 2006.

15 sierpnia 2005 r. WilliamsF1 i Cosworth ogłosiły podpisanie umowy, która dotyczy zaopatrywania stajni w silniki, skrzynie biegów, elektornikę i oprogramowanie w sezonie 2006. Sezon 2006, m.in. za sprawą słabych i awaryjnych silników oraz złego aerodynamicznego przygotowania bolidu, był najgorszym w ponad 30-letniej historii zespołu.

Współpraca z Cosworthem nie trwała jednak długo. W czerwcu 2006 r. potwierdziły się plotki o rozpoczęciu współpracy z Toyotą. Pierwsze testy samochodu Williams-Toyota ruszyły we wrześniu. Oprócz nowego dostawcy silników zespół zdecydował się na zmianę w składzie kierowców. Mark Webber, który pracował dla Williamsa od sezonu 2005, został zastąpiony przez Alexandra Wurza, który był ich kierowcą testowym w sezonie 2006. Kierowcami testowymi byli Hindus Narain Karthikeyan i Japończyk Kazuki Nakajima, który po sezonie 2007 zastąpił Alexandra Wurza na stanowisku kierowcy wyścigowego.

Od sezonu 2007 Williams rozpoczął także współpracę z firmą telekomunikacyjną AT&T, która została sponsorem tytułowym zespołu.